در سحری که عطر یاس به مشام می رسد... سلام بر تو...

سلام بر تو ای امام زمانم!

سلام بر تو ای آقای این عصر و تمام عصرهای پیش و پس...

سلام بر تو ای مولای دیروز و امروز... و فرداهای روشن تر و زیبا تر...

سلام بر تو ای ولی و صاحب ما... ای دست خدا در زمین...

سلام ما بر تو باد!

سلام و درود ما بر روان پاک و قلب مهربان و دل دریاییت باد!

آقای ما!

با مایی و در کنار ما و چه ناتوانیم که نمی بینیمت و اشک می ریزیم که چرا نیستی... و چرا تنهایمان می گذاری در این آشفته بازار خون و جنون... دریغ از اینکه این آه و فغان بر خود رواست که چرا تو را یاری نمی کنیم  و حقیقتا ماییم  که تنهایت می گذاریم!

بر زبان لاف با تو بودن می زنیم و در عمل هیهااات... خون به دل مولایمان می کنیم!

شرمسارم!

هزاران بار از رویت شرمسارم! همان دم که قامت راست کرده به احترامت دست بر سینه گذاشته و سلامت می گویم شرمسارم... به خدا شرمسارم... تو خود از دلم آگاهی!

می دانم که لایق آن نیستم که نظر مبارکت را بر من افکنی و پاسخم گویی! اخر چه پاسخی به کسی که گوش هایش بسته است و دهانش باز و ادعای بندگی و اطاعت دارد!!

اما تو... تو ای سرور من... ای مولای من... آنقدر بزرگی و آنقدر رئوفی که باز مرا پاسخ می گویی. باز با روی گشاده جوابم می دهی، دستم را می گیری و یاریم می کنی و امید داری که لایق شوم، که از یارانت باشم... و باز مرا دلگرم می کنی که راه هنوز باز است، بسم الله...

و دوباره " ندبه " واسطه ام می شود... و به من می آموزی که چگونه با تو سخن بگویم...

با " ندبه " می گویم آنچه زبانم از بیانش عاجز است...

" تا چه زما ن سرگردان تو باشم ای مولایم؟! و تا کی و چگونه خطابی درباره تو توصیف کنم؟! و چگونه راز دل گویم؟!

سخت است بر من که پاسخ داده شوم در غیر تو. سخت و مشکل است بر من که بگویم از هجران تو و خلق تو را واگذارند. آیا ناله کننده و بی تابی هست که مساعدت کنم با زاری او هنگامی که تنهاست؟!... ای فرزند احمد! آیا به سوی تو راه ملاقاتی هست که به دست آید؟ آیا روز جدایی ما به فردای وصال می رسد؟!... کی شود از آب زلال گوارایت سود بریم؟!... کی شود که صبح و شام رفیاب گردیم؟!... (کی شود؟... کی؟...)

خدایا! من تجدیدی می کنم در این روز و در هر روز عهد و پیمان و بیعتی را که از آن حضرت بر گرن من است! ( صد بار اگر توبه شکستی باز آی )

خدایا! چنانچه شرافتمندم کردی با این افتخار... قرار بده مرا از شهادت یافتگان در پیش روپش از روی میل و دلخواه، بدون اکراه ( الهی آآآآمین )

خدایا! این بیعت او در گردن من است تا روز قیامت! ( ببین که ادای این جملات و این تجدید پیمان هزاران بار شکسته شده، چگونه لرزه بر ستون های قامتم می اندازد ) "  

پ.ن.1: خدایش خیر دهاد بنده ای از بندگان مخلص خداوند و مقربین درگاهش را که ما را در سفر عرفانی خود همراه کرد و به مدد آبرویش در پیشگاه باری تعالی، حظی نصیبمان شد که خود را سزاوارش نمی دانستیم و در سحری از روزهای زیبای ماه رمضان حالتی بس دلپذیر بر ما وارد گشت و بسیار سبکبال گشتیم!

پ.ن.2: از همه دوستانی که به سوالم تو پست قبل جواب دادن و با نظرات هوشمندانشون راهنماییم کردن صمیمانه تشکر می کنم!

با کمک خدا و یاری شما به جواب رسیدم! انشاالله اگه عمری بود تو فرصتی مناسب به شرح یافته ها می پردازم!