لیلی تشنه تر شد

لیلی گفت: امانتی ات زیادی داغ است .یادی تند است!  

خاکستر لیلی هم دارد می سوزد.امانتی ات را پس می گیری؟ 

خدا گفت: خاکسترت را دوست دارم خاکسترت را پس می گیرم. 

لیلی گفت:کاش مادر می شدم. مجنون بچه اش را بغل می کرد. 

خدا گفت: مادری بهانه عشق است.بهانه سوختن! تو بی بهانه عاشقی. تو بی بهانه می سوزی. 

لیلی گفت:دلم زندگی می خواهد. ساده و بی تاب و تب! 

خدا گفت: اما من تب و تابم... بی من می میری... 

لیلی گفت: پایان قصه ام زیادی غم انگیز است.مرگ من...مرگ مجنون...پایان قصه ام را عوض می کنی؟!! 

خدا گفت: پایان قصه ات اشک است. اشک دریاست.دریا تشنگی است و من تشنگی ام! تشنگی و آب.پایانی از این قشنگ تر بلدی؟!! 

منبع: کتاب لیلی نام تمام دختران زمین است (عرفان نظر آهاری)