زادگاه من بخش کوچکی از آسیا بود. من آنرا اکنون سربلند و بلندپایه باز می‌گذارم... 

در این هنگام که به سرای دیگر می‌گذرم، شما و میهنم را خوشبخت می‌بینم و از این رو می‌خواهم که آیندگان مرا مردی خوشبخت بدانند... 

همواره حامی کیش یزدان پرستی باش، اما هیچ قومی را مجبور نکن که از کیش تو پیروی نماید و پیوسته و همیشه به خاطر داشته باش که هر کسی باید آزاد باشد تا از هر کیشی که میل دارد پیروی کند .هر کس باید برای خویشتن دوستان یک دل فراهم آورد و این دوستان را جز به نیکوکاری به دست نتوان آورد... 

پیکر بی‌جان مرا هنگامی که دیگر در این گیتی نیستم در میان سیم و زر مگذارید و هر چه زودتر آن را به خاک باز دهید. چه بهتر از این که انسان به خاک که این‌همه چیزهای نغز و زیبا می‌پرورد آمیخته گردد... 

 پس از مرگ بدنم را مومیای نکنید و در طلا و زیور آلات و یا امثال آن نپوشانید . زودتر آنرا در آغوش خاک پاک ایران قرار دهید تا ذره ذره های بدنم خاک ایران را تشکیل دهد . چه افتخاری برای انسان بالاتراز اینکه بدنش در خاکی مثل ایران دفن شود... 

                                                                           بخش هایی از وصیت نامه کوروش بزرگ 

سلام دوستان 

این پستو مخصوص روز ۷ آبانه ولی چون شاید ۵ شنبه به اینترنت دسترسی نداشته باشم یه روز زودتر گذاشتم! 

عجب روزای قشنگیه ۷ و ۸ آبان  هشتم رو که همه می دونن و براش یه پست ویژه درنظر گرفتم و اما هفتم آبان...   

 
روز جهانی کوروش بزرگ و سالگرد صدور اولین منشور حقوق بشر رو گرامی می داریم! 

گزنفون درباره ای کوروش نوشته: " هنوز هم زیبایی خارق العاده نیکوکاری و بخشش بی کران، دانش دوستی بی حد و آمال بلند کوروش، موضوع داستانها و ترانه های مردمان است و هرکسی آرزو دارد در شاهنشاهی او زندگی میکرد.

پندارنیک، گفتار نیک، کردار نیک کوروش در تمامی دوران ستودنیه. پس کوروش را گرامی تر بداریم و قدر دان آموخته هاش به جهانیان باشیم. هرچند که ایران در روز بزرگداشتش خاموش نشسته .. کوروش بزرگ از افتخارات ما ایرانیان بوده و هست و دیگه چنین افتخاری جهانی نصیبمون نخواهد شد. پس این روز را خجسته بداریم!  

بیست و پنج قرن قبل، تو زمونه ای که وحشت بر زندگی انسان چیره شده بود، بیانیه ای انسان مدارانه و متمدنانه خطاب به مردم «چهار گوشه جهان» نوشته شد که به مسایلی مهم در رابطه با حقوق انسان پرداخت؛ مسایلی که نه تنها تو اون زمان که قرن های قرن بعد از اون و حتی امروز هم می تونه الهام بخش همه کسایی باشه که به انسان، و حقوق اون  باور دارن.

این بیانیه که به نام «منشور کوروش بزرگ» شناخته می شه، بر الغای تبعیضات نژادی و ملی، آزادی انتخاب محل سکونت، الغای برده داری، آزادی دین و مذهب و تلاش برای صلح پایدار بین  ملت ها تاکید کرده. این منشور، که از مردمان ایران زمین و از زبان رهبر سیاسی خود کورش بزرگ، پایه گذار اولین امپراتوری جهان به بشریت هدیه شده، در سال 1971 از طرف سازمان ملل متحد به عنوان اولین اعلامیه حقوق بشر جهان شناخته شد و این افتخار به نام ایران، به عنوان مهد نخستین اعلامیه ی حقوق بشر، در تاریخ جهانی ثبت شد.  

روحش شاد باد...