معرفت در رفاقت!

سلام دوستان 

جای شما خالی امروز به لطف خدا و تلاش فراوان بچه های اکتیو دانشکده نمایشگاه به خوبی و خوشی برگزار شد و همه بسی لذت بردن و اوقات خوشی برما گذشت! 

بهتون قول داده بودم تو این پست دستاوردهای نمایشگاه رو بهتون نشون بدم ولی با نظر برادر خوبم آقای سید امیر حسام که تو پست قبلی فرمودن:  

 "بازم رفاقت خانما!
اگه آقایون بودن که میگفتن باشه اشکال نداره! درست میشه!
آخرشم می گفتن که: من 54 ساعته نخوابیدم و ....
(فکر کنم دیگه واجب القتل شدم!!(خنده))
(البته اینم بگم که  هرز گاهی یه دو سه تا با معرفتم توشون پیدا می شن! (خنده))"  

یاد یه داستان افتادم که بی ربط با این نظر و پست قبل نیست!  

خلاصه گفتم تا تنور داغه نون رو بچسبونم! 

پس با اجازتون گزارش نمایشگاه باشه برای پست بعدی! 

و اما داستان...  

یه روز یه خانم نسبتا محترم(!) می خواسته بدون اینکه همسرش متوجه بشه جایی بره! وقتی برمی گرده شوهرش ازش می پرسه کجا بودی؟! اونم میگه خونه یکی از دوستام! 

شوهرش هم که بهش مشکوک می شه یه لیستی از همه دوستای خانمش تهیه می کنه و با همشون تماس می گیره که ببینه خانمش راست گفته یا نه، ولی هیچ کدوم از دوستای خانومه این مساله رو تاییدنمی کنن...  

از قضا روزی عکس این اتفاق رخ می ده و خانم که به شوهرش مشکوک می شه با تمام دوستان همسرش تماس می گیره و با کمال تعجب و ناباوری می بینه که همه اونا تایید می کنن که این آقای نسبتا محترم (!) تو اون زمان اونجا بوده . جالب تر اینکه چند نفرشون می گن که الان هم اون آقا پیش اوناست!!! 

برای همین می گن آقایون تو رفاقت خیلی بیشتر از خانما هوای همدیگه رو دارن! 

اول اینکه برام جالب بود بدونم به نظر شما این داستان تو واقعیت مصداق داره؟!  

و دوم اینکه به نظر شما رفتار کدوم دسته درسته؟!