کتاب نامه!!!

سلام دوستان 

روزای سه شنبه تو دانشکده ما روز کلاسای عمومیه! جای شما خالی از ۸ صبح تا ۵ بعد از ظهر از این کلاس به اون کلاس. حالا اگه محتوای درست و حسابی داشتن و آدم یه چیزی یاد می گرفت یه حرفی! ولی متاسفانه اصلا چیزی ازشون در نمیاد. من هم که دیدم این طوری نمی شه تصمیم گرفتم هم برای جلوگیری از حذف شدن حضور فعال و البته غیر سازنده (!) تو کلاسا داشته باشم و از طرفی کاری کنم که وقتمون به بطالت نگذره و خلاصه بهترین راه مطالعه مفید و موثر بود!  

ار دستاوردهای این ساعات مطالعه کتابی از نویسنده ایه که فکر کنم همتون میشناسید و آثارشونو خوندید! 

"داستان سیستان" 10 روز با ره بر، یادداشتهای شخصی رضا امیرخانی در مورد سفر رهبر به استان سیستان و بلوچستان، اسفند 1381 

تو این سفر ایشون رهبر رو همراهی کردن تا با قلم تواناشون وقایع و حاشیه ها رو ثبت کنن که من فکر می کنم به بهترین وجه این کار رو انجام دادن!   

بخش هایی از این کتاب...  

...حالا من و علی فقط منتظر بودیم که گروه تحقیقی دنبالمان بیایند و و از در و همسایه و دوست و آشنا پرس و جو کنند که ما چه جور آدم هایی هستیم. صف چندم نماز جمعه می نشینیم؟ در راهپیمایی 22 بهمن دست چپمان را مشت می کنیم یا دست راستمان را؟ تند تند حفظ می کردیم که دیش نداریم، ریش داریم! آوازنمی خوانیم، نماز می خوانیم! هم سایه هامان فصل انگور در زیرزمین کوزه نمی گیرند اما روزه می گیرند و از این قبیل سجع های نامتوازی! تلفنی که با هم حرف می زدیم منتظر بودیم که موقع گذاشتن گوشی صدای گذاشته شدن گوشی سوم را بشنویم. کوچه و خیابان به هرکسی که به ما خیره شده بود بلند سلام می کردیم. تازه آن هم "سلام علیکم و رحمه الله!" با رعایت مخارج. خلاصه تمام مشکلمان این بود که تحقیقات مستقیم است یا غیر مستقیم! عاقبت با علی به این نتیجه مشترک رسیدیم که دمشان گرم! جوری تحقیق می کنند که اصلا آدم بو نمی برد...  

...حالا می فهمم که مردم چرا محبت کسی را در دل جای می دهند. مردم نه فریفته قدرت می شوند و نه گرفتار هیبت. محبت از دروازه های بزرگ قدرت، دل را فتح نمی کند، بل از پنجره های کوچک ضریح خدمت متواضعانه گذر می کند مانند هرم گرما که سیاه زمستان را از زیر کرسی مادربزرگ بیرون می زند... در حافظه تاریخی مردم، کمک یک جوان لاغراندام تبعیدی به سیل زده ها بیشتر ماندنی است تا آمدن حتا یک ره بر مملکت... 

...میانه صحبت ره بر ناگهان یکی فریاد می کشد: "برای سلامتی دشمنان آمریکا صلوات!!" بعضی اتوماتیک صلوات می فرستند، بعضی مشغول محاسبه اند، بعضی گیج می خورند، خود آقا هم لبخند می زند.مثلا صدام جزو کدام گروه است؟!...  

... توی بازار یکی گله می کند از قطع کردن سرویس تلفن های همراه به خاطر سفر ره بر. ما تعجب می کنیم. بعدتر صاحبان مغازه کناری می فهمند که سیم کارت گوشی طرف لق شده است!!!...   

...جعفریان که صبح حسابی گرمش شده بود پیراهن آستین کوتاهی از من غرض گرفته است و پوشیده است... همه مشغول خوردن غذا هستند که ره بر ناگهان رو می کند به سمت جعفریان که در انتهای سفره ایستاده است و فیلم می گیرد. با دست به او اشاره می کند که جلو بیاید... جعفریان روی زمین دوزانو می نشیند و دست آقا را می بوسد، اما آقا او را به سینه می فشرد و به او می گوید:"آقای چعفریان! ندیده بودیم شما را در این هیبت؟"... بعد از ناهار گعده ای داشتیم پیرامون تفسیر صجبت آقا...خلاصه بعد از بررسی های فراوان به این نتیجه می رسیم که اولا آقا نگفته است در این هیبت و گفته است:"... شما را تا به حال در این هیات ندیده بودیم" و ثانیا منظور نظر آقا از این هیات جدید فیلمبرداری محمدحسین بوده است. محمدحسین شروع می کند به توضیج راجع به سریال احمدشاه مسعود وشیر پنجشیر و ... چند ماهی بعد از سفر، محمدحسین یک روز پنهانی کیفش را از جیب درمی آورد و عکس را به من نشان می دهد. می گویم چرا در کیف؟! می گوید فتوای مصور مستند است برای این مسئولان گاگولی که دم در بعضی ادارات آدم می گذارند که آستین کوتاه راه ندهند!!!...  

...خدای بزرگ من، شکر می کنم تو را که در مملکتی می زیم که فرزندان بزرگترین مسئولش مانند مردم عادی در بازار راه می روند. مانند مردم عادی چانه می زنند و مانند مردم عادی خرید می کنند و البته جز این نیز نباید باشد، اما آنقدر خلاف قاعده دیده ایم که قاعده مبهوتمان می کند! هیچ کدام از مغازه دارهای پاساژ کویتی های منطقه آزاد چابهار بو نبردند که در شب جمعه آن دو جوانی که اجناس را برانداز می کردند فرزندان ره بر بوده اند! خوش حالم. خیلی خوش حال. انگار روی ابر راه می روم. از این سفر همین مرا کفایت می کند...   

...مومن در هیچ چارچوبی نمی گنجد...

   

پ.ن: شیوه رسم الخطی این متن مطابق با متن کتاب و به درخواست خود نویسنده بوده!